Birinci Sınıf Öğrencilerinin Okul Olgunluk Düzeylerini Yordayıcı Bazı Değişkenler

Düzenli bir eğitim ve öğretimin gerçekleştirilmesinde ailelerin en önemli yardımcısı olan okul bir kurum olarak ortaya çıktığından bu yana, anne babalar buraya birtakım bilgi ve becerileri kazanması için gönderdikleri çocuklarının başarısı ile yakından ilgilenmişlerdir. Dünyada hızla çoğalan insan nüfusu, okula gönderilen çocukların sayısında artışlara neden olurken, karmaşıklaşan bilgiler okul öğretisinin önemini daha da arttırmaktadır (Oktay, 2002). Hangi öğretim kademesinde olursa olsun okula başlama farklı ve yeni deneyimleri içermesi bakımından heyecan verici bir süreçtir. Çocuk bu süreçte, içinde doğup büyüdüğü ve kendini güvende hissettiği aile kurumunun dışındaki bir kuruma farklı bir adım atar. Bu yeni ortam kendine özgü kuralları, yerine getirilmesi gereken görev ve sorumlulukları ve yeni yaşamsal deneyimleri içeren evden farklı bir sosyal çevredir (Erkan, 2011). İlkokula başlamak, çocuğun yaşamındaki dönüm noktalarından biridir. Bu yeni sosyal çevrede çocuk, ilk kez programlı öğretimin gerektirdiği planlı etkinliklere katılmak, belirli bir disiplin dâhilinde kurallara uymak, öğretmenin talimatını yerine getirmek ve daha da önemlisi okuma-yazma ve temel aritmetik becerilerini öğrenmek gibi görevlerle karşı karşıyadır (Erkan, 2011; Oktay ve Unutkan, 2003). Bu bakımdan ilkokul birinci sınıf, yaşam boyunca kullanacağımız okuma yazma, aritmetik gibi temel beceriler kazandırmak ve gelecekte okumaya karşı tutumumuzu yönlendirmek açısından en önemli basamaklardan biridir (Polat, 2011). Ancak unutulmamalıdır ki, çocuğun temel becerileri kazanabilmesi için de öncelikle okula uyum sağlaması gerekmektedir. Bir çocuğun okula uyum sağlayabilmesi ve temel becerileri kazanabilmesi ise onun sahip olduğu okul olgunluk düzeyine bağlıdır (Gündüz ve Çalışkan, 2013).