Bilateral ters omuz artroplastisi olgu sunumu

Amaç: Bu çalışmanın amacı; bilateral ters omuz artroplastisi geçiren hastanın postoperatif uygun fizyoterapi ve rehabilitasyon yaklaşımları ile tedavisinin etkinliğini araştırmaktır. Yöntem: 61 yaşında, ev hanımı hastamızın 11 yıl önce geçirdiği trafik kazası nedeniyle sağ humerus cisim kırığı öyküsü bulunmaktadır. Son 3 yıldır sol omuz ağrısı şikayeti artan hasta sol omuz ters protez artroplastisi geçirdikten sonra 10.02.2013 tarihinde bize başvurdu. Tedavisi devam eden hastanın sağ omuzda da benzer şikayetlerinin olması üzerine Rotator Cuff Artropatisi teşhisiyle 27/06/2015 tarihinde sağ omuz ters protez artroplastisi geçirdi. Her iki artroplasti aynı cerrah tarafından ve postoperatif rehabilitasyonu aynı fizyoterapist tarafından yapıldı. İlk 4 hafta immobilizasyon ve 2 saatte bir 15 dk buz uygulandı. 7. gün itibariyle pasif eklem hareket açıklığı egzersizlerine başlandı. Deltoid fonksiyonelliğinin sağlanması için 5. haftadan itibaren aktif-yardımlı egzersizlere, 6. haftadan sonra ise kuvvetlendirme egzersizlerine geçildi. Hastaya hiperaddüksiyon ve omuz addüksiyonda iken internal rotasyon hareketlerinden kaçınması önerildi. 12. haftadan sonra hafif dirençli egzersizler tedavi programına eklendi. Sol omuz için 40, sağ omuz için 45 seans tedavi uygulandı. Hasta her iki artroplastiden önce ve sonra Constant Skorlaması kullanılarak değerlendirildi. Sol omuz postoperatif 36 ay boyunca, sağ omuz 18 ay boyunca 6 aylık periyotlarla kontrole çağırılarak takip edildi. Bulgular: Constant Skorlaması ağrı (15 puan), günlük yaşam aktiviteleri (GYA) (20 puan), aktif eklem hareket açıklığı (40 puan) ve kuvvet (25 puan) parametrelerini içeren toplam 100 puanlık bir sistemdir. Toplam Constant skoru mükemmel (90-100), iyi (80- 89), orta (70-79) ve zayıf (<70) şeklinde sınıflandırılmaktadır. Hastamızın preoperatif Constant skorları sol omuz 32, sağ omuz 34 iken postoperatif Constant skorları sol omuz 84, sağ omuz 80 idi. Hasta GYA’ni çok rahat yaptığını ve ağrısının azaldığınıve memnuniyetini ifade etti. Çıkarımlar: Ters omuz artroplastisinde eklem yüzeyleri değişmekte, humerus başı konkav, glenoid kavite ise konveks hale gelmektedir. Buna bağlı olarak önemli biyomekanik değişiklikler meydana gelmekte ve bu değişiklikler de deltoidin fonksiyonelliğini arttırmaktadır. Anatomik olmayan bu durum nedeniyle komplikasyon oranı diğer protezlere göre daha yüksektir. Burada fizyoterapi ve rehabilitasyonun amacı; oluşabilecek komplikasyon oranının en aza indirilmesi ve ekstremitenin günlük yaşamda mümkün olduğunca kullanılabilmesini sağlamaktır. Bu olguda erken dönemde rehabilitasyon programına başlanarak komplikasyon gelişmesi önlendi ve hastanın ağrı, günlük yaşam aktiviteleri, aktif eklem hareket açıklığı ve kuvvet parametreleri açısından preoperatif ve postoperatif değerlendirmede anlamlı farklılıklar bulundu.