Yeni İşlevlerle Kullanılan Tarihi Yapılarda Üslup İrdelemesi: Augustus Otel Örneği

Abstract

Tarihi yapıların yeni işlevlerle ele alınması, Konya’da giderek yaygınlaşan bir mimari çözüm olarak görülmektedir. Yeniden işlevlendirme, var olan yapıların tarihi değerlerini geleceğe yönelik bir tasarım oluşturmayı kapsadığı için özenle uygulanması gereken bir sorundur. Bu seminer, yeniden işlevlendirmenin tanımı ve bu yeniliğin ortaya çıkışında aktif olan seçenekleri ortaya koyarak, yapılardaki işlevsel dönüşümün parçalarını incelemektedir. Tarihi yapıların yeniden işlevlendirmesinin tarihi ve kültürel devamlılık açısından bir analizi yapılmıştır. Esas inceleme alanını oluşturan üslubun irdelenmesi, mimari açıdan analizi için önce teorik temel, tarihsel arka plan, mevcut yaklaşımlar ve sorunlar tartışılmıştır. Türkiye’deki mimari eserlerin yeniden işlevlendirilmesi eleştirel bir şekilde ele alınmıştır. Dünyadaki örneklerle karşılaştırma yapılarak Avrupa ülkelerinde çoktan ilerlenmiş olan bu sorunun ülkemizde de bir an evvel çözülmesi, mimari mirasın kimliğine saygılı bir biçimde korunması adına önem arz etmektedir. Yeniden işlevlendirme projelerinde yapıların tarihi geçmişi ve yapısal özellikleri araştırılmalı, yenilemede özgün üsluba ve işleve ne tür bir tasarımsal cevap verildiğine bakılmalıdır. Estetik açıdan da yeniden kullanım örneklerini inceleyen bu yüksek lisans semineri, estetikliğin tarihi yapının özgün dokusuna ve taşıdığı sosyal hafızaya yararsız olmaya başladığı gözlemlenmiştir. Kullanılan üslubun ve yaklaşımların irdelenmesinde, sorunlar tespit edilmiş ve açıklanmıştır. Yapılan estetik tercihlerin hangi durumlarda başarılı olduğu, hangi durumlarda ise yapının kimliğine zarar verebileceği ortaya konulmuştur.