Bu araştırma 65-85 yaş aralığındaki bireylere uygulanan terapötik dokunuşun algılanan uyku düzeyi ve kaygıya etkisini incelemek amacıyla yapıldı. Araştırma deseni ön test son test kontrol gruplu randomize deneysel bir çalışmadır. Araştırma Ankara Şehir Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Servisi’nde, Ekim 2022-Aralık 2022 tarihleri arasında yürütüldü. Araştırmanın evrenini bir yıl içerisinde kliniğe başvuran 65-85 yaş aralığındaki 368 hasta oluşturdu. Araştırmanın örneklem büyüklüğü G-power analizi ile hesaplandı. Araştırmanın örneklemini deney grubu 34, kontrol grubu 34 olmak üzere 68 hasta oluşturdu. Deney grubundaki hastalara bir hafta boyunca iki seans, 22:00-24:00 saatleri arasında ortalama 20 dakika terapötik dokunuş uygulandı. Kontrol grubuna herhangi bir girişim yapılmadı. Verilerin toplanmasında sosyo-demografik özellikler formu, görsel analog ölçeği ve uyku düzen soru formu kullanıldı. Verilerin istatistiksel analizinde ki-kare testi, bağımlı örneklem t Test (t*), bağımsız örneklem t Test (t), Mann Whitney U test (z) ve Wilcoxon test (z*) kullanıldı. Katılımcıların ön test kaygı düzeyi ortalamaları değerlendirildiğinde deney grubunun kaygı düzeyinin 60,06±2,04 ortalamadan uygulanan girişim sonrası 40,59±1,31 ortalamaya düştüğü, kontrol grubunun ön test kaygı düzeyinin 50,47±1,91 ortalamadan uygulanan girişim sonrası 60,29±1,29 ortalamaya yükseldiği ve gruplar arasında önemli fark olduğu belirlendi. Grupların uykuya dalma sorununa göre değerlendirme yapıldığında ön test ortalamalarının deney grubunda 0,47±0,51, kontrol grubunda 0,62±0,49 olduğu son test ölçümlerinin deney grubunda 0,41±0,50 kontrol grubunda 0,71±0,46 olduğu belirlendi. Gruplar arasındaki son test ortalamaları arasında önemli bir fark olduğu saptandı. Sonuç olarak uygulanan girişim sonrası deney grubunda kaygı seviyesinde kontrol grubuna göre azalma olduğu görülürken, grupların uykuya dalma sorunu değerlendirildiğinde deney grubuyla kontrol grubu arasında anlamlı bir fark olduğu görülmektedir.
Eser Adı (dc.title) | 65-85 Yaş Aralığındaki Hastanede Yatan Bireylerde Terapötik Dokunuşun Algılanan Uyku Düzeyi ve Kaygı Üzerine Etkisi: Randomize Kontrollü Çalışma |
Yayın Türü (dc.type) | Tez |
Yazar/lar (dc.contributor.author) | AY, Beyza Nur |
Atıf Dizini (dc.source.database) | Diğer |
Konu Başlıkları (dc.subject) | Terapötik Dokunuş |
Konu Başlıkları (dc.subject) | Yaşlılık |
Konu Başlıkları (dc.subject) | Kaygı |
Konu Başlıkları (dc.subject) | Uyku |
Konu Başlıkları (dc.subject) | Psikiyatri Hemşireliği |
Yayıncı (dc.publisher) | KTO Karatay Üniversitesi |
Tez Danışmanı (dc.contributor.advisor) | BAYIR, Berna |
Yayın Tarihi (dc.date.issued) | 2023 |
Kayıt Giriş Tarihi (dc.date.accessioned) | 2023-08-29T14:03:38Z |
Açık Erişim tarihi (dc.date.available) | 2023-08-29T14:03:38Z |
Tez Türü (dc.type.thesis) | Yüksek Lisans |
Özet (dc.description.abstract) | Bu araştırma 65-85 yaş aralığındaki bireylere uygulanan terapötik dokunuşun algılanan uyku düzeyi ve kaygıya etkisini incelemek amacıyla yapıldı. Araştırma deseni ön test son test kontrol gruplu randomize deneysel bir çalışmadır. Araştırma Ankara Şehir Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Servisi’nde, Ekim 2022-Aralık 2022 tarihleri arasında yürütüldü. Araştırmanın evrenini bir yıl içerisinde kliniğe başvuran 65-85 yaş aralığındaki 368 hasta oluşturdu. Araştırmanın örneklem büyüklüğü G-power analizi ile hesaplandı. Araştırmanın örneklemini deney grubu 34, kontrol grubu 34 olmak üzere 68 hasta oluşturdu. Deney grubundaki hastalara bir hafta boyunca iki seans, 22:00-24:00 saatleri arasında ortalama 20 dakika terapötik dokunuş uygulandı. Kontrol grubuna herhangi bir girişim yapılmadı. Verilerin toplanmasında sosyo-demografik özellikler formu, görsel analog ölçeği ve uyku düzen soru formu kullanıldı. Verilerin istatistiksel analizinde ki-kare testi, bağımlı örneklem t Test (t*), bağımsız örneklem t Test (t), Mann Whitney U test (z) ve Wilcoxon test (z*) kullanıldı. Katılımcıların ön test kaygı düzeyi ortalamaları değerlendirildiğinde deney grubunun kaygı düzeyinin 60,06±2,04 ortalamadan uygulanan girişim sonrası 40,59±1,31 ortalamaya düştüğü, kontrol grubunun ön test kaygı düzeyinin 50,47±1,91 ortalamadan uygulanan girişim sonrası 60,29±1,29 ortalamaya yükseldiği ve gruplar arasında önemli fark olduğu belirlendi. Grupların uykuya dalma sorununa göre değerlendirme yapıldığında ön test ortalamalarının deney grubunda 0,47±0,51, kontrol grubunda 0,62±0,49 olduğu son test ölçümlerinin deney grubunda 0,41±0,50 kontrol grubunda 0,71±0,46 olduğu belirlendi. Gruplar arasındaki son test ortalamaları arasında önemli bir fark olduğu saptandı. Sonuç olarak uygulanan girişim sonrası deney grubunda kaygı seviyesinde kontrol grubuna göre azalma olduğu görülürken, grupların uykuya dalma sorunu değerlendirildiğinde deney grubuyla kontrol grubu arasında anlamlı bir fark olduğu görülmektedir. |
Yayın Dili (dc.language.iso) | tr |
Tek Biçim Adres (dc.identifier.uri) | http://hdl.handle.net/20.500.12498/6034 |