Epilepsi Hastalarında Odyolojik Yöntemler İle Santral İşitsel Sinir Sisteminin Değerlendirilmesi

Epilepsi, anormal nöronal aktivite ile karakterize yaygın, kronik bir nörolojik hastalıktır. Epileptik nöbetler; nöronların anormal ve aşırı aktivasyonuna bağlı geçici olarak görülen belirtiler olarak tanımlanmaktadır. Nöbeti oluşturan anormal ve aşırı deşarjların oluştuğu bölgeyi ve bu deşarjların yayılma hızına bağlı olarak yayıldıkları/sonlandıkları bölgelerdeki fonksiyonel alanları farklı derecede etkilemektedir. Epilepsinin yaygın bir nörolojik bozukluk olmasıyla birlikte santral işitsel işlemleme bozukluğu için de risk faktörleri arasındadır. Bu nedenle çalışmamızda; epilepsi tanısı almış 13 bireyden oluşan araştırma grubu ile 36 bireyden oluşan kontrol grubu arasında santral işitsel sistemin farklı seviyeleri elektrofizyolojik ve davranışsal testler kullanılarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Katılımcılara; saf ses odyometri, konuşma odyometrisi, immitansmetrik ölçümler yapılmış ve sonuçları normal olan bireyler değerlendirmeye alınmıştır. Değerlendirmeye katılan bireylere maskeleme seviye farkı testi, durasyon patern testi, rastgele aralık tespit etme testi ve MMN uygulanmıştır. Çalışma sonucunda; maskeleme seviye farkı testinde ve rastegele aralık tespit etme testi 500 Hz’de anlamlı bir farklılık bulunamamıştır (p>0.05). Durasyon patern testi, rastegele aralık tespit etme testi 1000, 2000, 4000 Hz’de ve MMN sonuçlarında istatiksel açıdan anlamlı bir fark bulunmuştur (p<0.05). Epilepsi hastaların normal işitme eşiklerine sahip olmalarına karşın santral işitsel işlemleme bozukluğu açısından risk altında oldukları görülmüştür. Hastaların uygun test prosedürleri kullanılarak santral işitsel işlemleme bozukluğu için davranışsal ve elektrofizyolojik yöntemler ile klinik takiplerinin yapılması ve tedavi stratejilerinin geliştirilmesi önerilmektedir.