Kamusal Alanda Dönüşen Yapılar: Agoradan Sanal Uzama

Yasa koyucuları edilgen bir kimlikle onaylayan yakın geçmişin bireyleri bugün kendi yorumlarının gücüne dayanarak etken bir aktör olma mücadelesine girmişlerdir. Bu mücadele kamunun bir değer olarak görülmesi ve kamusal taleplerin yapıcı ve bütünleştirici bir demokrasi içinde karşılanması adınadır. Aynı zamanda devlet ve toplum arasındaki ilişkide bireyin minimalize edilerek silikleşmesi ya da marjinalleştirilerek dışlanması ile “ortak bir yaşam alanı”na kavuşmayı engelleyen sorunları çözme amacını da taşımaktadır. Bu niyet üzere yürütülen entelektüel çaba demokrasi ve kamusal alan ilişkisini geliştirecek her bir aracı akademik tartışmalara ekleyerek çözümlemektedir. Bu çözüm sürecinde ele alınan yeni medyanın konumu menfi ve müspet bir yayılım göstermektedir. Yeni medya, görme merkezli iletişim yapısıyla kamusal iletişimin söz-konuşma ilkesini zorlarken bireylerde bu yeni dile ayak uydurmaya çalışmaktadırlar. Yeni medya platformlarında bireyler kimliklerinin bir gösteri nesnesine dönüşmesini engelleyecek mümkün yolları ararken aynı zamanda politik bir aktör olarak konuşma ve eylem birlikteliğine dayalı iletişimi kuracak ve sürdürecek formülleri de aramaktadır. Bu çalışmada, yeni medyanın devlet ve toplum arasında kamusal bir alan olma olanakları ilgili literatür üzerinden tartışılarak mevcut durum betimlenmiş ve birtakım önerilerde bulunulmuştur.