Mimarlık Eğitimi Sürecinde Bireyin Mekan Algısının Değişimi Üzerine Bir Deneme

Mimarlık mesleğinin temelini oluşturan ve aynı zamanda mimari ürün olarak karşımıza çıkan mekan kavramı üzerine birçok tanım ortaya konmaktadır. Mekan kavramı birçok yönüyle yıllardır tartışılmakta ve üzerine çeşitli fikirler geliştirilmektedir. Mekanı algılama konusu çeşitli yönleriyle irdelenerek halen güncelliğini korumaktadır. Mekanın algılanması, duyusal ve bilişsel algı olarak iki temel kavram tanımlanmaktadır. Bu çalışma kapsamında eğitimin mekanın algısına olan etkisi değerlendirilmiştir. Bireylere daha detaylı algısal düzeyler kazandırması ve mekana yönelik algılama biçimini farklılaştırması mimarlık eğitiminin getirilerindendir. Yapılan birçok çalışma; mimarlar ve mimar olmayan kişilerin yapıları farklı değerlendirdiklerini ortaya koymuştur. Bu çalışmayla; mimarlık öğrencilerinin mekânsal algılarının, özellikle aldıkları eğitim paralelinde, edindikleri bilgiler ve bu bilgileri yorumlama becerileriyle ne şekilde değiştiğini tartışmaya açmaktır. Eğitimin algıya yönelik etkisi mimarlık bölümünde okuyan birinci, ikinci, üçüncü ve dördüncü sınıf öğrencilerine uygulanan anket çalışmasıyla ortaya konmuştur. Bunun için kültürel mirasın önemli temsilcilerinden ve yaşadığı dönemin özelliklerini ortaya koyan dört adet kültür yapısı seçilmiştir. Literatür taraması yapılarak seçilen 15 sıfat ve işlev-malzeme okumaları için sorulan 2 soruyla öğrencilerin yapıları değerlendirilmesi istenmiştir. Ardından edinilen veriler SPSS 24 programında değerlendirilerek, yorumlanmıştır. Çıkan sonuçlar mimarlık eğitiminin salt meslek sahibi bireyler yetiştirmek değil, aynı zamanda eğitimin bireyin algılama ve yorumlama becerisini de geliştiren bir süreç olduğunu kanıtlar nitelikte olmuştur.