Sözlü Ve Yazılı İletişimde Kelime Zenginliği Ve Maşeri Vicdan

TDK’ya göre; İlet>ş>m şöyle tar>f ed>lmekted>r: Duygu, düşünce veya b>lg>ler>n akla geleb>lecek her türlü yolla başkalarına aktarılması; b>ld>r>ş>m, haberleşme, komün>kasyon. Bu tanımı d>kkate aldığımızda >let>ş>m>n gerçekleşeb>lmes> >ç>n >k> tarafın olması gerek>r. “B>ld>r>ş>m” ve “haberleşme” >fadeler>nde mütekab>l>yet/karşılıklılık anlamları vardır. “İlet>ş>m” kavramında mütekab>l>yet anlamı olduğuna göre, tarafların tasavvurlarını, düşünceler>n> ve b>lg>ler>n> muhataplarına >fade edeb>lmeler> üç şek>lde mümkün olab>l>r. Bunlar beden d>l>, sözlü ve yazılı olmak üzere üç kısımda tasn>f etmek mümkündür. Beden d>l> kısmını >st>sna edersek d>ğer üç >let>ş>m tarzında kel>melere >ht>yaç duyulur. Bütün d>llerde kel>meler kök/menşe >t>bar>yle >lg>l> d>le a>t ve yabancı menşel> olmak üzere >k> kısımda tasn>f ed>l>r. Meseley> Türkçe açısından tahl>l ett>ğ>m>zde, d>l>m>zde Türkçe menşel> ve yabancı menşel> kel>meler olmak üzere >k> farklı kel>me stokumuz olduğunu görürüz. İlet>ş>mde >ht>yaç duyulan kel>meler bu >k> kel>me stokundan tem>n ed>lerek kullanılır. D>l/l>san >le alakalı etütler yapan uzmanlarımızın/mütehassıslarımızın tesp>tler>ne göre d>l meseles>nde en yetk>l> merc> m>llett>r. Hang> kel>men>n Türkçeye dâh>l olacağı veya olmayacağı hususu m>llet>m>ze a>tt>r. L>san >le alakalı mütehassıslar sadece mevcut kel>meler> >ht>va eden lügat/sözlük tanz>m edeb>l>r. Kel>meler>n ben>msenmes>n> “maşer> v>cdanın” mahsulü olarak görmek mümkündür. Kel>me stokunun teşk>l>nde yegâne merc>>n m>llet olduğunu >fade etm>şt>k. M>llet, b>r kel>men>n Türkçe olduğuna nasıl karar ver>r? Türkçe menşel> kel>meler>n b>zzat m>llet>m>z>n tarafından asırlara sar> süre zarfında husule get>r>ld>ğ> hatırlanırsa bu hususta herhang> b>r tereddüdün olmadığı görülür. Münakaşa mevzu olan husus yabancı menşel> olan kel>melerle >lg>l>d>r. Bu tebl>ğ>m>zde yabancı menşel> kel>meler>n “yabancı” olup olmadığı ve bu hususta karar merc>>n>n k>m olduğu meseles> tahl>l ed>lecekt>r. D>l>m>zde mevcut olan kel>meler>n “yabancı” olup olmadığı meseles> esasen l>sanımızın kel>me zeng>nl>ğ>yle >le >lg>l>d>r. Duygu, düşünce, tefekkür ve tasavvurumuzu muhatabımıza >fade edeb>lmek >ç>n muhtaç olduğumuz vasıta kel>me ve kavramlardır. Elbette beden d>l> vardır ve “gözler yalan söylemez” ama bu >let>ş>m tarzı da kel>me dağarcığımızın davranışımıza yansımasından >barett>r. En>nde/önünde ve sonunda z>hn>m>zdek> tasavvurlarımızı, h>ss>yatımızı/duygularımızı kel>me ve kavram kalıplarına dökerek >let>ş>m tes>s etmektey>z.