Amaç: Mental imgeleme tedavisi özellikle son yıllarda nörolojik hastalıkların rehabilitasyonunda sıklıkla kullanılan bir yöntemdir. Hedefe Ulaşma Ölçeği ise, bireylerin kendi seçtikleri ve önemsedikleri fonksiyonun performansının değerlendirildiği ve bireye özgü fizyoterapi yaklaşımını benimseyen güncel bir ölçektir. Bu çalışmanın amacı tremoru olan Serebral Palsi’li bir bireyde mental imgeleme eğitimi etkinliğinin, Hedefe Ulaşma Ölçeği kullanılarak değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza Serebral Palsi tanısı almış ve klinik tipi kinetik tremor olan 28 yaşındaki bayan hasta katıldı. Değerlendirmede hedefe ulaşma ölçeği kullanıldı. Hasta ve fizyoterapistin ortaklaşa belirlediği hedefler; Tepsi taşıma fonksiyonunun iyileştirilmesi, yemek yeme fonksiyonunun iyileştirilmesi ve sırt ağrısının azaltılmasıdır. Bu fonksiyonlar -2 ila +2 arasında puanlandı. Çalışma kapsamında hastaya konvansiyonel tedaviye ek olarak 6 hafta, haftada 2 gün ve günde 30’ar dakika, Mental imgeleme tedavisi uygulanmıştır. Hasta ile belirlenen hedeflerdeki fonksiyonlar alt bölümlere ayrılarak çalışıldı. Fonksiyonların tüm alt bölümleri çalışıldıktan sonra fonksiyonlar bütün olarak çalışıldı. Sonuçlar: Tepsi taşıma fonksiyonunun iyileştirilmesi hedefinde, tedavi sonrasında hastanın -1 puandan +1 puana, yemek yeme fonksiyonunun iyileştirilmesi hedefinde ise -1 puandan 0 puana ulaştığı görüldü. Ağrının azaltılması hedefinde ise tedavi sonrasında bir değişiklik olmadı. Tartışma: Çalışmamız mental imgeleme eğitiminin, tremoru olan serebral palsili bireylerin günlük yaşam aktiviteleri ile ilgili fonksiyonlarının geliştirilmesinde kullanılabileceğini göstermektedir. Ek olarak hedefe ulaşma ölçeğinin kullanılması ile tedavi sonuçlarının, klinik değerlendirmelere kıyasla hasta tarafından daha iyi izlenebildiği ve buna bağlı olarak hasta motivasyonunun arttığı gözlemlendi.
Eser Adı (dc.title) | Tremorlu Serebral Palsili Bireyde Mental İmgeleme Eğitiminin Hedefe Ulaşma Ölçeği İle Değerlendirilmesi – Vaka Sunumu |
Yayın Türü (dc.type) | Konferans Bildirisi |
Yazar/lar (dc.contributor.author) | KARACA, Osman |
Atıf Dizini (dc.source.database) | Diğer |
Yayıncı (dc.publisher) | Journal of Exercise Therapy and Rehabilitation. |
Yayın Tarihi (dc.date.issued) | 2019 |
Kayıt Giriş Tarihi (dc.date.accessioned) | 2021-01-22T10:59:10Z |
Açık Erişim tarihi (dc.date.available) | 2021-01-22T10:59:10Z |
ISSN (dc.identifier.issn) | 2148-8819 |
Özet (dc.description.abstract) | Amaç: Mental imgeleme tedavisi özellikle son yıllarda nörolojik hastalıkların rehabilitasyonunda sıklıkla kullanılan bir yöntemdir. Hedefe Ulaşma Ölçeği ise, bireylerin kendi seçtikleri ve önemsedikleri fonksiyonun performansının değerlendirildiği ve bireye özgü fizyoterapi yaklaşımını benimseyen güncel bir ölçektir. Bu çalışmanın amacı tremoru olan Serebral Palsi’li bir bireyde mental imgeleme eğitimi etkinliğinin, Hedefe Ulaşma Ölçeği kullanılarak değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza Serebral Palsi tanısı almış ve klinik tipi kinetik tremor olan 28 yaşındaki bayan hasta katıldı. Değerlendirmede hedefe ulaşma ölçeği kullanıldı. Hasta ve fizyoterapistin ortaklaşa belirlediği hedefler; Tepsi taşıma fonksiyonunun iyileştirilmesi, yemek yeme fonksiyonunun iyileştirilmesi ve sırt ağrısının azaltılmasıdır. Bu fonksiyonlar -2 ila +2 arasında puanlandı. Çalışma kapsamında hastaya konvansiyonel tedaviye ek olarak 6 hafta, haftada 2 gün ve günde 30’ar dakika, Mental imgeleme tedavisi uygulanmıştır. Hasta ile belirlenen hedeflerdeki fonksiyonlar alt bölümlere ayrılarak çalışıldı. Fonksiyonların tüm alt bölümleri çalışıldıktan sonra fonksiyonlar bütün olarak çalışıldı. Sonuçlar: Tepsi taşıma fonksiyonunun iyileştirilmesi hedefinde, tedavi sonrasında hastanın -1 puandan +1 puana, yemek yeme fonksiyonunun iyileştirilmesi hedefinde ise -1 puandan 0 puana ulaştığı görüldü. Ağrının azaltılması hedefinde ise tedavi sonrasında bir değişiklik olmadı. Tartışma: Çalışmamız mental imgeleme eğitiminin, tremoru olan serebral palsili bireylerin günlük yaşam aktiviteleri ile ilgili fonksiyonlarının geliştirilmesinde kullanılabileceğini göstermektedir. Ek olarak hedefe ulaşma ölçeğinin kullanılması ile tedavi sonuçlarının, klinik değerlendirmelere kıyasla hasta tarafından daha iyi izlenebildiği ve buna bağlı olarak hasta motivasyonunun arttığı gözlemlendi. |
Yayın Dili (dc.language.iso) | tr |
Tek Biçim Adres (dc.identifier.uri) | http://hdl.handle.net/20.500.12498/5002 |